Yogi nonsens

Het geheim van een (zeer) late dertiger om in enigszins genietbare toestand te blijven functioneren, is het op tijd en stond inbouwen van ventilatieventielen. Zo kidnap ik wekelijks een ochtenduur met een generatiegenoot in een koffiebar.

Bij het verslag van de week vertel ik glunderend over een kruising met een oude vlam. Een korte ontmoeting op de zaterdagse boodschappenronde, een scheut in de buik, een hand in de lucht, een kort praatje, veel over en weer geglimlach.

‘Miljaar die ziet er nog altijd goed uit, alsmaar beter feitelijk. Hij stond daar sexy op zijn fiets te leunen. En plus had ik de indruk dat ie echt naar mij stond te lonken.’

‘Tja,’ zegt mijn koffiegenoot droog,’hij heeft natuurlijk pas een nieuwe baby, he, niet bepaald de meeste actieve periode op bepaalde fronten. Misschien fantaseert hij wel eens over andere walletjes.’

Ze geeft me een harde kneep en fonkelt:

‘Geef maar toe, gij zoudt graag dat andere walletje zijn, he?’

‘Zeg! (ik sla met mijn hand op tafel) Daarvoor ben ik te oud en te wijs geworden.’

‘Te oud en te wijs, of te volgepland en te doordacht? Allez, zeg nu eens eerlijk. Is dat nu - ja of nee - een fantastische oefening in ‘loslaten’, zo’n slippertje?’

‘Wat is dat nu. Wilde gij mij aanzetten tot vreemdgaan of zo?’

‘Tja,’ mompelt ze tussen haar tanden,’ik zal wel aan het projecteren zijn zeker.’

Het is even stil.

‘Ik hunker toch soms naar die vervlogen tijd dat het allemaal minder ingewikkeld was. Dat zulke dingen konden voorvallen zonder al te grote brokken. Gewoon verstand op nul, go with the flow, twee mensen die zich eventjes overgeven aan het hier en nu.’

Een glimlach verschijnt.

‘Dat is nu eens het soort van ‘mindfulness’ waar ik wel warm voor loop, zie.’

Van de koffiebar naar de kapper. Mijn tapijt moet nodig geknipt worden. Ik loop er een andere vriendin op het lijf die ook al zit te giechelen als een bakvis.Something in the air today.

‘Komde gij hier al lang?’ fluistert ze met natte haren vanop de kapperstoel.

‘Bah ja, toch al een jaar of twee.’

‘Allez echt, en gij vertelt mij dat niet. Zo ne knappe gast, dienen kapper.’

Ik trek mijn schouders op en fluister halfluid terug:

‘Een beetje te naar mijn goesting.’

We staken ons gebakvis want James Dean is terug en gaat aan het knippen.

Wat later zit ik zelf op de stoel. Mijn tooi vraagt zoals gewoonlijk een snelle ongewassen, euh, beurt. Na een minuutje knippen zegt hij:

‘Kom eens rechtstaan voor de finishing touch.’

Ik gehoorzaam en voel mij net een meisje met die schort en dat gehoorzamen.

‘Kijk ne keer,’ zegt hij en ik kijk hem aan. Hij is een kop groter en staat vlak voor mij. Even is het onwennig. Dan schiet hij in een lach en zegt:

‘In de spiegel.’

Miljaar. Weer eens de hoofdvogel geschoten. Niet blozen. Niet blozen. Blozen.

‘

‘s Avonds laat glip ik naar beneden voor een potje thee. Niets zo heerlijk als alleen aan de grote keukentafel zitten wanneer iedereen in bed ligt. Ik zet een kopje ‘goodnight tea’ van Yogi, berucht omwille van de Oosterse spreuken die de zakjes vergezellen. Ik roefel in het potje waar nog een paar labeltjes met spreuken van eerdere kopjes zitten.

See the goodness in the heart

Juist ja, we doen ons best zulle.

Endurance is the talisman of life

De kunst van het verduren, check.

Our children are our meditation

Zeg dat wel, groote oefeningen in geduld.

Kind people cannot be unhappy

Niet waar.

Het water kookt, ik giet een kop vol en bevrijd een theezakje uit zijn papieren jasje. Even kijken wat de leuze is:

One time tasting is stronger then a thousand times telling