Of is het toch gewoon de tristesse van het ouder worden? Het verlies van de grote jeugd. Nu schiet er alleen nog kleine jeugd in mij over. In de krant:
‘Risicokapitalisten investeren niet in 35-plussers’
en dan een welles-nietes:
A. ‘Wie ouder is dan 35 heeft het allemaal al eens gezien en is voor investeerders niet meer interessant’
Pfff.
B. ‘Op mentale frisheid ligt geen leeftijdsgrens’
Aha!
s’ Avonds poets ik kleine dochter’s tanden. Ingepeperd gekregen door de tandarts dat kleutertjes onvoldoende poetsen als ze het zelf doen. Dat “napoetsen” essentieel is. Zo sta ik dus dagelijks dat kleine mondje te borstelen. Ik til haar kin omhoog zodat ik beter binnenin kan kijken. Ze bestudeert me met haar grote bruine ogen en wrijft ondertussen over de fronsen van mijn voorhoofd.
s’ Avonds poets ik kleine dochter’s tanden. Ingepeperd gekregen door de tandarts dat kleutertjes onvoldoende poetsen als ze het zelf doen. Dat “napoetsen” essentieel is. Zo sta ik dus dagelijks dat kleine mondje te borstelen. Ik til haar kin omhoog zodat ik beter binnenin kan kijken. Ze bestudeert me met haar grote bruine ogen en wrijft ondertussen over de fronsen van mijn voorhoofd.
‘Mama’
‘Hmhm’
‘Ik zie dat jij een piep, piep, pieepklein beetje oud bent.’
‘Hm’
‘Maar niet zoals een oma, hè.’
Juist ja.
Driest kom ik naar beneden gebeend eens de troepen onder zeil zijn.
‘Hola, de russen in het land zeker,’ durft manlief zich laten ontvallen.
‘Nee jong, wat ist met u.’
‘Niks, niks jongske’. Terwijl hij verder leest in de krant, maakt hij een paar gebaren in de trant van ‘laat maar zitten, ik heb niks gezegd’.
Inwendig bries ik. Mag een mens al niet een keer wat norser in zijn eigen huis rondlopen. Het is dan wel weekend maar ik heb veel aan mijn kop, hoor. Den boven een beurt gegeven, dat moest echt eens gebeuren. Geploeterd in de modder om groenten op te halen op het zelfoogstveld. Te hard uitgevallen tegen zeurende dochter: ‘trek nu eens je plan, mama heeft ook eens tijd voor zichzelf nodig’. Mij geërgerd aan de goeievoornemenszwemmers in het zwembad: ‘alsjeplease, zwem dan in de trage baan’.
Ik rommel rond in het voorraadkot. ‘Wat is dat hier zeg : vijf halveliter potten mayonaise. Ja, dat krijg je natuurlijk met dat online bestellen. Niet goed gekeken naar de grootte van de pot en per ongeluk 5 gedrukt in plaats van 2. Oh ja, dat doet er mij aan denken, ik moet vanavond ook nog de voedselteams bestellen. Fijn hoor: rechtstreeks bij producenten voedsel aankopen in een systeem van zelforganisatie. Maar wel weer iets om op de mentale ‘to do’ lijst te houden en waarvan de ophaling moet ingepland geraken tussen muziekscholen, balletlessen, paardendagkampen en scoutsactiviteiten. Miljaar, en vrijdagavond zijn we niet in Gent. Hoe moet ik dat weer organiseren? Is het ‘done’ om aan een andere voedselteamer te vragen om mijn lading af te halen? Zucht. Vermoeiend zeg: de dingen zelf organiseren om de wereld te verbeteren.
‘Ik kruip er eens vroeg in,’ brom ik naar manlief.
En ja hoor, hij weet het telkens haarfijn te voorspellen. De ochtend erna: de russen in het land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten